Reviews about Dworek Marii Dąbrowskiej. Oddział Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej, województwo wielkopolskie, phone numbers, addresses, hours. Leave your feedback. Trang viên Maria Dąbrowska ở Russów ( tiếng Ba Lan: Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie) là một bảo tàng tiểu sử và văn học về cuộc đời và tác phẩm của nhà văn người Ba Lan Maria Dąbrowska, tọa lạc tại làng Russów, xã Żelazków, huyện Kaliski, tỉnh Wielkopolskie, Ba Lan. [1] Bảo tàng Serdecznie zapraszamy w środę, w dniu urodzin Marii Dąbrowskiej na urodzinowy tort i wspólne malowanie Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie Gniezno, pierwsza stolica Polski Kalisz, najstarsze miasto w Polsce Spycimierz Klasztor oo. Kamedułów w Bieniszewie. ZOBACZ Na długi weekend w domu proponujemy krzyżówkę z Dąbrowską. Litery zaznaczone na czerwono utworzą hasło, które należy przesłać poprzez wiadomość na FB do dnia 4 maja. Oczywiście czekają nagrody Kiedy odwiedzasz Kalisz, zdecydowanym numerem jeden atrakcji wartych obejrzenia w tej popularnej miejscowości na terenie Wielkopolski okazuje się dworek Marii Dąbrowskiej. Co go wyróżnia i czym się charakteryzuje? W szczególności warto wspomnieć o tym, że Maria Dąbrowska, na cześć której zachowany został ten przepiękny, urokliwy i stanowiący budowlę historyczną dworek, była Wstęp co godzinę czyli o 18:00, 19:00, 20:00, 21:00 i 22:00. Dodatkowo będziecie mogli obejrzeć filmy o naszych rekonstrukcjach dawnych zajęć. ☑️w Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie dowiecie się o intymnych częściach dawnego stroju, czyli jak wyglądała bielizna w XIX w. Gorąco zapraszamy ️. 24/04/2023. gQNHpNJ. Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie Oddział Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej w Kaliszu Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie Państwo Polska Miejscowość Russów Adres Russów 4962-817 Żelazków Data założenia 1971 Kierownik Renata Ziętek Położenie na mapie gminy Żelazków Położenie na mapie Polski 51°50′32,73″N 18°05′18,10″E/51,842425 18,088361 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie – muzeum poświęcone Marii Dąbrowskiej, otwarte w 1971 roku w jej rodzinnym dworku w zabytkowym[1] parku w Russowie, oddział Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej. Historia[edytuj | edytuj kod] Dworek nie był własnością rodziny Dąbrowskiej, a jedynie był zarządzany przez jej ojca, Józefa Szumskiego. Prawdziwi właściciele przebywali we Francji. Po śmierci pisarki powstał pomysł utworzenia muzeum. Po odbudowaniu dworku w 1971 roku otwarto Izbę Pamięci M. Dąbrowskiej. W 1979 roku placówka stała się oddziałem Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej. Ekspozycja[edytuj | edytuj kod] Zbiory muzeum obrazują pobyt Dąbrowskiej we wsi w latach 1889–1907 (rekonstrukcja pokoju pisarki, pokój ojca, Józefa Szumskiego, kuchnia dworska, salon, sypialnia) oraz jej związki z ziemią kaliską (fotografie, rękopisy, dokumenty osobiste). Dworek i okalająca go wieś zostały zobrazowane przez pisarkę w powieści Noce i dnie, w zbiorach opowiadań Ludzie stamtąd, Uśmiech dzieciństwa oraz we wspomnieniach. W parku otaczającym dworek mieści się skansen etnograficzny. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021, s. 54 [dostęp 2010-09-21]. Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Muzea Wielkopolski. Poznań: Kwartet, 2004, s. 43-44. ISBN 83-917016-5-4. Pokój Józefa Szumskiego, ojca Marii, ma charakter kancelarii administratora i zawiera wiele czasopism oraz jeden z tomów „Encyklopedii Rolnictwa”. Na jego jednej ścianie znajduje się mały krzyż powstańczy z 1863r. nawiązujący do udziału ojca w powstaniu styczniowym. Jego losy są zbieżne z losami Bogumiła Niechcica z powieści „Noce i dnie”. Ciekawym miejscem jest również pokój poświęcony filmowej ekranizacji „Nocy i dni”, który został udostępniony w 2011, a wśród eksponatów znajdują się tu oryginalne kostiumy filmowe, plakaty i fotografie odtwórców filmowych ról. Kaliska premiera filmu pt: „Noce i dnie” odbyła się w 1975r. Pomimo upływu czasu film chętnie oglądany jest przez kolejne pokolenia. W latach 80- tych rozpoczęto tworzenie w parku ekspozycji etnograficznej, która obejmuje zabytki budownictwa chłopskiego z okolic Kalisza. Można podziwiać tu zagrodę chłopską z końca XIX: chatę mieszkalną, stodołę, oborę oraz spichlerz z 1800r. Oprócz ekspozycji stałych jest wiele okresowych lub związanych z obrzędami ludowymi oraz spotkań kostiumowych, jak „Niedziele u Niechciców”. To propozycja spędzania niedzielnego popołudnia w russowskim parku, które na stałe wpisały się w kalendarz imprez. Odbywają się w pierwsze niedziele czerwca, lipca i sierpnia od 2004 roku i poświęcone są osobie i twórczości Marii Dąbrowskiej. Archiwa luty 2022 (1) styczeń 2022 (1) grudzień 2021 (1) sierpień 2021 (1) lipiec 2021 (1) czerwiec 2021 (1) maj 2021 (1) kwiecień 2021 (1) marzec 2021 (1) luty 2021 (1) styczeń 2021 (1) grudzień 2020 (1) listopad 2020 (2) październik 2020 (1) wrzesień 2020 (1) sierpień 2020 (1) lipiec 2020 (2) czerwiec 2020 (1) maj 2020 (1) kwiecień 2020 (1) marzec 2020 (2) luty 2020 (2) styczeń 2020 (1) grudzień 2019 (1) listopad 2019 (1) październik 2019 (1) wrzesień 2019 (2) sierpień 2019 (2) lipiec 2019 (2) czerwiec 2019 (1) kwiecień 2019 (1) marzec 2019 (1) luty 2019 (1) styczeń 2019 (1) grudzień 2018 (2) listopad 2018 (1) październik 2018 (1) wrzesień 2018 (2) sierpień 2018 (1) lipiec 2018 (1) czerwiec 2018 (2) maj 2018 (1) kwiecień 2018 (1) marzec 2018 (1) luty 2018 (1) styczeń 2018 (2) grudzień 2017 (1) listopad 2017 (1) październik 2017 (1) wrzesień 2017 (1) sierpień 2017 (1) lipiec 2017 (1) grudzień 2016 (1) listopad 2016 (1) październik 2016 (1) wrzesień 2016 (1) sierpień 2016 (2) lipiec 2016 (2) czerwiec 2016 (2) maj 2016 (1) kwiecień 2016 (1) marzec 2016 (2) styczeń 2016 (1) grudzień 2015 (3) listopad 2015 (1) październik 2015 (1) wrzesień 2015 (1) sierpień 2015 (2) lipiec 2015 (3) czerwiec 2015 (2) maj 2015 (1) marzec 2015 (2) luty 2015 (1) styczeń 2015 (2) grudzień 2014 (2) listopad 2014 (1) październik 2014 (4) wrzesień 2014 (1) sierpień 2014 (4) lipiec 2014 (5) czerwiec 2014 (3) maj 2014 (2) kwiecień 2014 (4) marzec 2014 (3) luty 2014 (4) grudzień 2013 (4) październik 2013 (1) Kalendarz lipiec 2022 P W Ś C P S N 123 45678910 11121314151617 18192021222324 25262728293031 « lut Bądź ze mną na bieżąco na Facebooku Bądź ze mną na bieżąco na Facebooku! Obserwuj mój profil na Facebooku! RUSSÓW Miejscowość w powiecie kaliskim, położona ok. 10 km na północ od Kalisza. Skansen Etnograficzny w Russowie jest oddziałem Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej. Prace nad jego utworzeniem podjęto w 1988 r. Ulokowany jest w obrębie parku, przy dworku Marii Dąbrowskiej w Russowie. Prezentowane są w nim zabytki budownictwa ludowego związanego z regionem kaliskim. Trzy spośród sześciu przeniesionych obiektów tworzą zagrodę chłopską z końca XIX w. Pochodzą z różnych podkaliskich miejscowości: podcieniowy wąskofrontowy dom z Takomyśli, stodoła dwusąsiekowa z drugiej połowy XIX w. z Godziesz Wielkich i obora z końca XIX w. ze Skrzatek. Dom jest jednotraktowy z amfiladowym układem wnętrza: sień - izba - komora i został wyposażony w pełni w autentyczne zabytkowe sprzęty, narzędzia i ozdoby, odzwierciedlające warunki życia średniozamożnej rodziny chłopskiej z przełomu XIX i XX w. Stodoła, w której wnętrzu można oglądać tradycyjne narzędzia i urządzenia rolnicze, związane z uprawą i sprzętem zbóż oraz roślin okopowych; znajdują się tu też: wialnia, młockarnia oraz lada do rżnięcia sieczki na paszę dla zwierząt. W oborze jedno z jej dwóch pomieszczeń urządzono jako pomieszczenie dla żywego inwentarza z wykorzystaniem autentycznych zabytków materialnej kultury związanej z hodowlą bydła, koni i drobiu. W 1993 r. przeniesiono z podkaliskiego Dobrzecza chatę mieszkalną wyrobnika z początku XIX w. Została ona umieszczona w zielnym ogródku otoczonym chruścianym płotkiem. Jej wyposażenie ukazuje tradycyjne zajęcia kobiety wiejskiej. Dwa pozostałe budynki to spichlerze. Jeden z nich pochodzi z dawnej zagrody wybranieckiej w Russowie (druga połowa XVIII w.) jest zarazem najstarszym przykładem dawnej architektury wiejskiej w skansenie. Natomiast drugi został przywieziony z Kuźnicy Grabowskiej (datowany jest na 1800r.) i stanowi przykład budownictwa folwarcznego. Atrakcją są urządzane w skansenie festyny archeologiczne. Więcej informacji na stronie internetowej muzeum. Więcej informacji o parku i dworku Źródło: Muzea Wielkopolski. red. Małgorztata Jańczak. Poznań 2004 Adres: Russów 49 62-817 Żelazków tel. 062 769 12 65 Maria Dąbrowska to pisarka i publicystka urodzona w Russowie pod Kaliszem. Mieszkała tu w domu uważanym za jej rodzinny, który jednak nigdy nie był własnością jej rodziców. Pisarka spędziła w tym domu dzieciństwo i młodość, jednak do końca życia podkreślała swoje kaliskie korzenie. Po śmierci pisarki powstał pomysł o utworzeniu tu muzeum. W 1971 roku otwarto nowo odbudowany dworek w którym utworzono Izbę Pamięci M. Dąbrowskiej, a od 1979 roku obiekt stał się oddziałem Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej w Kaliszu. W budynku zrekonstruowano układ pomieszczeń z domu rodzinnego pisarki: pokój panieński, sypialnię, salon, kuchnie oraz pokój Józefa Szumskiego. Zobaczymy tu archiwalne fotografie rodziny, meble pochodzące z końca XIX w., pamiątki pochodzące z ostatniego mieszkania Dąbrowskiej, publikacje artystki, obrazy oraz wiele innych pamiątek z nią związanych. Przy dworku Marii Dąbrowskiej w obrębie parku znajduje się również mini skansen stworzony z sześciu obiektów tradycyjnej kaliskiej architektury ludowej. W nowym kanonie lektur dla szkół podstawowych i liceów nie znalazł się żaden utwór jednej z największych polskich pisarek. O tak ważnej dla naszej kultury postaci można się już tylko dowiedzieć w Muzeum Literatury w Warszawie i w Russowie pod Kaliszem. DOBRE WSPOMNIENIA W tej niewielkiej wsi Maria Dąbrowska urodziła się w 1889 roku. Przyszła na świat w rodzinie zubożałej szlachty. Jej ojciec, Józef Szumski, był przez dwadzieścia lat zarządcą tutejszego majątku. Wyciągnął go ze stanu totalnej ruiny i doprowadził do rozkwitu. W niedużym murowanym domu w Russowie mała Marysia zamieniła się w dorosłą Marię. Tu wracała z pensji dla panien w Kaliszu i stąd osiemnastoletnia pojechała w wielki świat, na studia do Lozanny i Brukseli, by zgłębiać nauki przyrodnicze, ekonomię i socjologię. Rzecz w tamtych czasach niespotykana, by kobieta odebrała tak staranne wykształcenie. Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie, fot. Mariusz Forecki Po Russowie zostało Dąbrowskiej dobre wspomnienie. Napisała w tekście „Rzemiennym dyszlem”: „szczególnym zbiegiem okoliczności w tej wsi się urodziłam i wychowałam, kochając ją do szaleństwa”. Pozostał jej też sentyment do pobliskiego Kalisza, którego honorową obywatelką została pod koniec życia. Maria Dąbrowska zrobiła karierę literacką w okresie międzywojennym. Mało kto wie, że już w 1939 roku była nominowana do Literackiej Nagrody Nobla. Po wojnie spotkało ją to jeszcze czterokrotnie. Po 1945 roku do osiągnięć literackich doszły jeszcze awanse polityczne ze strony nowej, komunistycznej władzy, ordery i splendory. Pisarka była honorowana i doceniana. Świetnie potrafiła się znaleźć w niełatwej sytuacji inteligenta w powojennej rzeczywistości, zachowując niezależność swoich poglądów i broniąc niezależności literatury. WIARA CZYNI CUDA Niewielki budynek w Russowie nie był nigdy własnością jej rodziców. Pełnił funkcję mieszkania służbowego zarządcy majątku, którego właściciele od dawna mieszkali za granicą. Był nędzną pozostałością po dworze, jaki w tym miejscu został wzniesiony w połowie XIX wieku. Nie miał żadnych cech stylistycznych polskiego dworu, ot, zwyczajny dom, ze zwykłym dwuspadowym dachem i niedopasowaną, parterową przybudówką. Już w czasie II wojny był podniszczony i opuszczony. Zamieszkiwali w nim kolejni administratorzy majątku. W latach 1945-1953 ulokowano w nim szkołę podstawową. Gdy ta wyniosła się, jej miejsce zajęli lokatorzy. Niedługo potem rozebrano przybudówkę, a główna część popadała w co raz większą ruinę. Gdy Maria Dąbrowska zmarła w 1965 roku, powołano społeczny komitet organizacyjny muzeum poświęconego jej pamięci. W ramach przygotowań wykwaterowano z russowskiego domu lokatorów. Decyzja o powołaniu muzeum nie uratowała rodzinnego domu pisarki. W 1971 roku został rozebrany i w jego miejsce postawiono ze składek społecznych nowy. Żaden tam dworek, tylko zwykły, podłużny budynek z dwuspadowym dachem. Miał inną formę i rozkład pomieszczeń niż oryginalny dom narodzin Dąbrowskiej. Na Izbę Pamięci pisarki przeznaczono poddasze. A na dole jeszcze długo funkcjonował Klub Rolnika i mieszkali lokatorzy. Dopiero w 1979 roku Izba Pamięci zostało oddziałem literackim kaliskiego Muzeum Regionalnego. Trudno sobie wyobrazić, jaka była inercja i nieudolność miejscowych władz, że trzeba było aż 40 lat, by z Izby Pamięci na strychu, powstało Muzeum Marii Dąbrowskiej, obejmujące cały budynek. W międzyczasie ktoś wpadł na pomysł przerobienia domu na dworek. W tym to celu dostawiono mu drewniane ganki, których nigdy nie miał i zamontowano drewniane okiennice. No i zmieniono nazwę, od teraz miał to być Dworek Marii Dąbrowskiej w Russowie. Od tego momentu wszyscy goście muzeum są święcie przekonani, że zwiedzili autentyczny dwór, w którym przyszła na świat wielka pisarka. Wiara czyni cuda. ATMOSFERA DOMU We wnętrzach budynku ciekawie pokazano, jak wyglądało mieszkanie skromnego wielkopolskiego ziemianina. Podjęto próbę rekonstrukcji układu pomieszczeń z czasów, gdy mieszkała tu rodzina Szumskich, rodziców Marii Dąbrowskiej. Są piękne meble i bibeloty z epoki, drobiazgi z życia codziennego. Najlepiej wypada odtworzenie dworskiej kuchni, choć zwykle jej miejsce było w osobnym budynku. Mimo że większości ekspozycji powstała w ciężkich latach 80., udało się uzyskać atmosferę prawdziwego domu. Na pierwszym piętrze zgromadzono pamiątki po Marii Dąbrowskiej. Jest jej maszyna do pisania, rękopisy, dokumenty osobiste i pamiątkowe fotografie. Pomieszczenia wypełniają autentyczne meble, dywany z jej ostatniego mieszkania w Warszawie. Są książki z biblioteki Marii Dąbrowskiej i wydania jej dzieł. Biografie pisarki wspominają, że była też uzdolniona plastycznie. Nie była. Dowodzą tego dobitnie liczne akwarele i rysunki jej autorstwa, powieszone na ścianach. Za to więcej przyjemności dostarcza akwarela Juliusza Kossaka i rysunki Napoleona Ordy. Jedno z pomieszczeń poświęcone jest najsłynniejszej powieści autorki, „Nocom i dniom” i jej świetnej ekranizacji. Ten film, jeden z najlepszych filmów kostiumowych w historii polskiego kina, wyreżyserowany przez Jerzego Antczaka w 1975 roku, był nominowany do Oskara. Dom Dąbrowskiej jest usytuowany w pięknie utrzymanym, czterohektarowym parku, z kilkoma stawami i wśród starych drzew. To już współczesna kreacja ogrodowa, niemająca wiele wspólnego z założeniem z czasów dzieciństwa pisarki. Brakuje trochę otwarcia widokowego z dworu ku ogrodowi, w kierunku głównego stawu. Krzaki zarosły wejście dokumentnie. ŻYWA I NIEZBYWALNA W parku znaleźć można ciekawą, choć niedużą ekspozycję etnograficzną z regionu kaliskiego. Przeniesiono tu spichlerz z Russowa, z drugiej połowy XVIII wieku. Obok stoi XIX-wieczna chłopska zagroda z wnętrzami budynków całkowicie wyposażonymi w zabytkowe elementy. Przy zagrodzie, w niewielkim sadzie, są ule i gołębnik. Dalej stoi drugi spichlerz, dworski, z 1800 roku. Na końcu ulokowano najpiękniejszy w mojej opinii, choć najmniejszy z budynków. To chata wyrobnika z połowy XIX wieku. Mieści tylko sionkę, izbę z malutkim okienkiem i komorę. Ma pobielane wapnem ściany i słomianą strzechę na dachu. Potwierdza, że małe jest piękne. Wojciech Hildebrandt, Michał Kruszona, „Wielkopolskie muzea. Między szklaną gablotą a ekranem LED”, Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu, Departament Kultury, Poznań 2018 W odtworzonym dworze i plenerach parku w Russowie odbywają się festyny ludowe i spotkania. A raz do roku, latem, muzeum zaprasza na „Niedzielę u Niechciców”. W końcu to Russów był pierwowzorem Serbinowa z „Nocy i dni”, wielkiej sagi rodzinnej, rozpisanej na tle naszych dziejów porozbiorowych. Odtwarzanie tej historii to lekcja prawdziwego patriotyzmu, bez spektakularnego wymachiwania flagami i pustej gadaniny. Bo twórczość Marii Dąbrowskiej jest żywą, niezbywalną i ważną częścią naszego dziedzictwa. I żadne kanony lektur tego nie zmienią. Tekst pochodzi z książki Wojciecha Hildebrandta i Michała Kruszony pt. „Wielkopolskie muzea. Między szklaną gablotą a ekranem LED”, Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu, Departament Kultury, Poznań 2018. WOJCIECH HILDEBRANDT – z wykształcenia architekt, dziennikarz portalu Kultura u Podstaw; nauczyciel akademicki, rysownik i fotograf. Prowadził Wielkopolską Szkołę Architektury i Sztuki. Autor programów edukacji artystycznej i architektonicznej dla młodzieży. Miłośnik Wielkopolski i jej dziedzictwa kulturowego, któremu poświęcił wiele artykułów. Pasjonat tradycji polskiego domu i obyczaju, znawca historii. CZYTAJ TAKŻE: Między pastorówką a synagogą. Muzeum Okręgowe w Lesznie CZYTAJ TAKŻE: Kosz, samochód i inne plecionki. Muzeum Wikliniarstwa i Chmielarstwa CZYTAJ TAKŻE: Opowieść o pszczołach. Muzeum Pszczelarstwa w Swarzędzu Ciekawe Ciekawe 0 Świetne Świetne 0 Smutne Smutne 0 Komiczne Komiczne 0 Oburzające Oburzające 0 Dziwne Dziwne 0

dworek marii dąbrowskiej w russowie